Deniz Yeşilyurt/JINHA

MİNBİC - Minbic Askeri Meclisi tarafından başlatılan "Komutan Şehit Ebu Leyla Operasyonu" tüm hızıyla devam ederken, DAİŞ çetelerinin zulmünden en çok etkilenen çocuklar için ise yeni bir yaşam umudu doğdu.

''Bazı gözlere kederin gölgesi düşer'' dersem yaşlılardan bahsedecek dersiniz. Nede olsa görmüş geçirmiş, yıllarına birçok yaşanmışlığı sığdırmıştır. Normaldir yani. Ama yok konumuz çocuklar. Normalin dışında olanı yaşayan bir coğrafyanın çocukları. Başından beri "Minbic'i Özgürleştirme Hamlesi'ni takip ediyorum. An an, gün gün, coğrafyada, siyasi dengelerdeki değişikliklerin şahidiyim. Ama hiçbir şey beni çocukların gözlerindeki değişim kadar etkilemedi. Bu çocuklar ki eli kanlı, beyni kara DAİŞ çetelerinin işgalindeki coğrafyanın çocukları. Bunun yaşamdaki karşılığı ne diye sorarsanız analarının babalarının anlatımları ve gözlerimin şahitliliğiyle cevap vereyim size.

DAİŞ esareti döneminde bu coğrafyada çocuk olmak hata payının olmaması demek. Çocuktur der/ yapar yok. DAİŞ lugatı dışında konuşmanın karşılığı birkaç on tanecik kırbaç cezası demek. Ergenliğe ayak basar basmaz kız çocukları için evlenmek demek, dışarı çıkamamak, oyun oynayamamak, çocukça giyememek demek. Hastalanmanın, hastanenin yasak olması demek. Çalınmış çocukluğun hikayeleri bu kadar değil. Zorla DAİŞ eğitimlerine alınmak demek. İstediklerinde canlı bombaları yapılmak demek. Bunu öylesine demiyorum. Şehit Ebu Leyla operasyonlarının son günlerinde üzerine bomba bağlanarak uzaktan patlatılan çocuktan yola çıkıyorum. Ananın babanın yanında zorla alınması, horlanması, dövülmesi hatta öldürülmesi demek. Yani kahramansız kalmak demek. İki yıl boyunca bu zulmü yaşarken dünyanın sessiz kalması demek. Bu zamanlarda, bu coğrafyada çocuk olmak erken büyümek ve erken ölmek demek.

İşte bu sır erken yaşta gözlere düşen kederin gölgesinin nedeni…

Şimdi kimileri soruyor yazıyor çiziyor. İsteniyor mu? Seviliyor mu? Mutlular mı?

İçi boş, yaşamsal karşılığı olmayan, politik sorular bunlar. Yani burada yaşananlarla uzaktan yakından alakası yok. Doğallığında cevabı da bende yok. Burada ne var diye sorarsanız burada umut var. Ötesi berisi hikaye. Çünkü bu coğrafyada çocuklar için artık yaşanacak bir hayat var.

(mg)