Aysel Işık/JINHA

ŞIRNEX - Devletin soykırım saldırılarından en çok etkilenen çocuklar, Şırnak'ta başlayan yasak ile yanlarına değer verdikleri bir eşyasını alarak kentten çıkmış. Bunlardan biri olan Osman'da kentten çıkarken çok sevdiği Kevok'larını alıyor. "Bende Kevok'larım da Şırnak'ı çok özledik" diyen Osman, Kevok'larını hergün Cudi'ye doğru uçuruyor.

Kürdistan'da devletin imha, inkar ve göçertme politikalarından en çok nasibini alan Botan halkı, ağır bedeller vermesine rağmen tarihinden bu yana direnişi elden bırakmıyor. Özyönetim ilanıyla birlikte devlet saldırılarının hedefi haline gelen Botan halkı, yönünü batıya vermeyerek, kendi topraklarında kurdukları çadırlarda devletin göçertme politikalarına en iyi cevabı veriyor. Küçük yaşlarına rağmen devlet baskısının farkında olan Botanlı çocuklarda, büyüklerinden aldıkları direniş geleneğini sürdürüyor.

Kevoklarını şimdi de Cudi'ye uçuruyor

Bunlardan biri olan 12 yaşındaki Osman Bartın da Şırnak'ın Dicle Mahallesi'nde bulunan evinin damına yaptığı kulübeden uçurduğu Kevok'larını Gabar'a doğru gönderiyordu. 14 Mart tarihinde başlayan 'yasak' ile o da diğer çocuklar gibi evinden çıkmak zorunda kaldı. Evinden çıkarken en değer verdiği Kevoklarını yanına alan Osman, ailesinin 10 km uzaklıkta bulunan Avgamasiya köyüne kurduğu çadırda yaşamaya başladı. Osman, Kevoklarına verdiği yeni isimler ile bu sefer Cudi'ye doğru uçuruyor.

'Şırnak'ı özledik'

Osman'a Kevok'larını sorduğumuzda bize şu şekilde anlatıyor: "Ben Dicle Mahallesinde kalıyordum. Evimin damında Kevok'larıma bir kulübe yapmıştım. Her gün oradan Gabar Dağı'na uçuruyordum. Kuşlarım orada iken çok mutluydu. Yasak konulunca bende Kevok'larımı orada bırakmak istemedim. Son gün onları da yanıma alarak buraya geldim. Çadırımızın yanında onlara da kulübe yaptım. Şırnak'tan ayrılınca Kevok'lara yeni isimler verdim. 50 tane Kevok'um var, bunlardan birkaçının isimlerini Yoldaş, Heval, Bahoz, Devrim koydum. Şimdi kuşlarımı buradan Cudi'ye doğru uçuruyorum. Ama bende Kevok'larım da Şırnak'ı çok özledik."

(mg)