JİNHA

ANTEP - Antep'te şehrin göbeğinde her geçen gün sayıları artan savaş çocukları vicdanlara sesleniyor. Her birinin ayrı bir hikâyesi var. Kamplarda kalanlar bir hafta boyunca şehirde sokakta yaşıyor ve hafta sonu parayı götürüp ailesine teslim ediyor ve çoğu zaman camide banyo yapıyor. Çocuklar her türlü istismara açık tehlikelerle yüz yüze ayakta kalmaya çalışıyor.

Suriye'de iç savaşın başlamasıyla birlikte sivil insanların yerini yurdunu bırakarak göç ettiği Antep'in nüfusu gayri resmi rakamlara göre iki katına çıktı. Fırsatçılar ise savaş mağdurlarını ucuz iş gücü olarak kullanıyor. Kentin sokakları ağıt mendil, su, çiçek ve kağıt toplayan çocuklarla dolu. Sabah 06.30'dan gece geç saatlere kadar evine ekmek alacak kadar para kazanmak için çalışan çocukların bir kısmı ise kağıt topluyor.

Her birinin ayrı bir hikayesi var

Çocukların bazıları kamplarda bazıları ise sokak aralarında kurulan derme çatma barakalarda kalıyor. Her birinin ayrı bir hikayesi var. Kamplarda kalanlar bir hafta boyunca şehirde sokakta yaşıyor ve hafta sonu parayı götürüp ailesine teslim ediyor ve çoğu zaman camide banyo yapıyor. Çocuklar her türlü istismara açık tehlikelerle yüz yüze ayakta kalmaya çalışıyor. Yaşları 7 ile 17 arasında değişen çocukların ortak dileği ise savaşın bitmesi ve ülkelerine geri dönmek.

Daha 8 yaşında

Gül satan 8 yaşındaki İ, "Okula gidiyorum ilkokul 4 sınıftayım hem gül hem kağıt mendil satıyorum artık mendil satmıyorum kimse almıyor bende zarar ettiğim için artık satmıyorum sadece gül satıyorum" diyor.

11 yaşında ailesinin geçimini üstlenmiş

Henüz 11 yaşında evin en büyük çocuğu olarak ekonomik yükünü üstlenen M ise mendil satıyor ve kağıt topluyor. M, "Sabah 6-7 gibi işe başlıyoruz akşam 12-1 gibi işimiz bitiyor eve gidiyoruz. Günlük 30, 40 lira kazanıyoruz" diyor.

Kentin ortasında bir çadırda 30 çocuk

8 ile 13 yaşındaki M ve A ise Suriyeli iki kardeş. Aileleri Birecik'te kampta kalan iki kardeş kağıt topluyor ve parkta kurdukları küçük bir çadırda yaşıyorlar. Hafta sonları kazandıkları parayı götürüp annelerine teslim ediyor ve sonra tekrar Antep'e dönüyorlar. İki kardeş yaşadıkları durumu, "Şahinbey parkındaki çadırda 30 kişi kalıyoruz banyo, tuvalet yok bizde mecburen ya camide banyo ve tuvalet ihtiyacımızı gideriyoruz ya da mülteci kampına gidiyoruz. Savaşın bitmesini bekliyoruz, ülkemize dönüp okula devam etmek istiyoruz" diyor.

(Foto: Piroz ZIRIĞ)

(pz/fk)