Tekoşin Tekin/JINHA

AMED - Dicle'nin Küldöken köyünde yaşayan 50 yaşındaki Remziye Kaplan, evinin bahçesinde kurduğu dokuma tezgâhıyla merş ve seccade dokuyarak kültürünü yaşatıyor. Çümük diye adlandırdığı dokuma tezgâhında rengârenk merşler dokuyan Remziye, "Annemden kalan mirası yaşatırken, aynı zamanda geçim kaynağımı da sağlamış oluyorum.

Kürdistanlı kadınların köklü bir kültürü olan kilim (merş) dokumacılığı yok olma tehlikesi altında. Hayvan kıllarıyla elde edilen merş ipleriyle dokuma tezgahında çeşitli organik desenlerle dokunan meş tezgahlarını görmek artık neredeyse imkansızken, Diyarbakır'ın Dicle ilçesine bağlı Küldöken Köyü'nde 50 yaşındaki Remziye Kaplan, annesinden kalan dokuma tezgahında merş dokumaya devam ediyor. Evinin bahçesinde kurduğu Çümük olarak bilinen dokuma tezgahında merş ve seccade dokuyan Remziye, ayrıca tüketim çılgınlığının önüne geçmek adına eski yün kazakları sökerek elde ettiği ipleri de değerlendiriyor.

'Dokuma kilimlerin yerini fabrikasyon halılar aldı'

Remziye, "Bu iş bana annemden kaldı. Eskiden çok yaygın bir işti. Halı ve kilimi kimse dışarıdan almaz, kendisi dokurdu. Rengarenk iplerle elde edilen kilimlere bakmaya kıyamazdın. Çeşit çeşit örneklerin işlendiği kilimlerin işleme örnekleri komşularla paylaşılır ve yeni bir iş öğrenilirdi. Evlenen genç kadın ve erkeklerin çeyizlerinin olmazsa olmazı el dokuması kilimlerin yerini fabrika ürünleri aldı. Bu dokuma tezgahında hem annemden bana kalan mirası sürdürüyor hem de kendi ekonomimi sağlamış oluyorum" diye konuştu.

(zd/fk)