Özgü Özütok/JINHA

İZMİR - Uzundere'de TOKİ'lere yerleşen insanlar şehrin uzak bir köşesine sıkıştırılmış çok katlı beton binaların, yokuşu dik sokakların, ulaşımı oldukça zor bu yerde yoksulluklarıyla kaderlerine terk edilmiş durumdalar. Burada yaşayan kadınlar artık sorunlarını anlatmaktan yılmış durumdalar ve konuşmak dahi istemiyorlar.

Uzundere TOKİ'nin oldukça dik yokuşlu sokakları neredeyse bomboş ve bu bölgede sadece bir market bulunuyor. Merkez sayılabilecek bölgesinde ise birkaç kadın, yiyecek ve giysi tezgahları açmış. Merkezden yokuş aşağı inildiğinde ise büyük bir sessizlik hâkim. Binaların bir kısmı zaten boş durumda, yerleşmiş olan insanlar ise 6-7 sene önce taşınanlardan oluşuyor. Üstelik burada yaşadıkları evler için ödemek zorunda oldukları borçlar var. Zaten yoksul olan insanlar kentten bu denli uzak bir yerde düzenli gelirleri olmadığından dolayı apartman aidatlarını bile ödemekte zorlanıyorlar.

İkinci göçe zorlanıyorlar

Yaşadıkları şehirden, köylerinden çeşitli sebeplerle Kadifekale, Yeşildere gibi semtlere göç etmiş geneli Kürt, Roman, Türk yoksul yurttaşlar, şimdi de kentsel dönüşüm adı altında yeni bir göçe zorlanıyor. Özellikle marketin olduğu merkezden aşağıya inildikçe daha da ıssızlaşan bölgelerde insanlar en temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyorlar. Burada olan evlere ekmek dağıtımı yapan kadınlar var. İnsanlarla sorunlarıyla ilgili konuşmak istediğimizde dertlerini anlatmaktan kaçınır hale gelmiş durumdalar ve daha önce konuştuklarını, sonuç alamadıklarını vurguluyorlar. Yalnızca iki kadın Şahsenem Macit ve Behice Pamuk kısaca sorunlarını özetliyorlar.

'Evlerimizi yıktılar burayı verdiler'

Şahsenem Macit. Gümüşhane'den İzmir Yeşildere'ye oradan da Uzundere TOKİ'ye göç etmek zorunda kalan yaşı ilerlemiş bir kadın. Apartmanın önünde rastladığımız kadınlar içinde yalnızca o konuşmayı kabul ediyor ve neler yaşadığını şu şekilde özetliyor: "Yeşildere'deki evlerimizi yıktılar burayı verdiler ama buranın da borcunu üstümüze yıktılar. 16 bin lira evin borcu var ve her sene üstüne borç biniyor. Nereden alıp, nasıl vereceksek bu borcu bilemiyoruz. Bizim bir BAĞKUR maaşımız var. Zaten zar zor geçiniyoruz."

'Ulaşım sorunu yaşıyoruz'

Çocuklarının kendisini ziyarete geldiğinde ulaşım sıkıntısından dolayı çok zorlandıklarını dile getiren Şahsenem, "Çocuklarım bazen yardım ediyorlar. Burada market çok uzakta, çocukların getirdikleriyle idare ediyorum. Çok yukarıda bir market var. Buraya da küçük bir market koysalar ne olur? İhtiyarım bir yere gidemiyorum, bacaklarımda kireçlenme var. Eşim de rahatsız, çocuklarım uzaktalar. Eski oturduğumuz mahalle iyiydi. 7 senedir buradayız. Bir dolmuş lazım oluyor, otobüs lazım oluyor yok. Çocuklarım merkezde çalışıyorlar ve ulaşım çok az olduğu için burada duramıyorlar. Ben de isterdim Buca'da Gaziemir'de oturayım" diyerek yaşadığı zor hayatı anlattı.

'Burada yaşamak çok zor'

Aynı şekilde 27 sene önce Mardin'den ekonomik sebeplerle İzmir'e göç eden Behice Pamuk ise 6 senedir Uzundere TOKİ'de yaşam mücadelesi veriyor. Behice, Uzundere'de yaşamanın Kadifekale'ye göre çok zor olduğunu düşünüyor. Behice, "Bir tane market var. Burası çok yokuş ve olan markete araca binmeden ulaşmak imkânsız. Markete otobüsle gidip gelmemiz lazım. Bunların hepsi para ve biz de dar gelirli insanlarız. Ulaşım konusunda zorluk yaşıyoruz. Burada yaşamak çok zor" diye belirtti.

(mg)