Zehra Doğan/JINHA

MÊRDÎN - Saldırıların yoğun yaşandığı Nusaybin'den 10 yaşındaki Elif Akboğa direniş notlarında tüm çocuklara seslenerek, "Şu anda silah sesleri geliyor, silah sesleri yoğunlaşınca eve kaçıyoruz, tanklar gidince yine sokağa gidip, ses çıkarma eylemi yapıyoruz. Bence biz haklıyız. Biliyorum bir gün sesimiz duyulacak..." diyor.

Dün sabah saatlerinde tüm mahallelerde ilan edilen sokağa çıkma yasağıyla birlikte saldırıların boyutu da ağırlaştı. Fırat, Dicle, Yenişehir ve Abdulkadirpaşa mahallelerinin yanı sıra dün sabahtan bu yana direnişin sıçradığı Zeynelabidin ve Kışla mahallelerinde de halk artık evde oturmaktansa sabaha kadar dışarıda nöbet tutmayı seçti.

Özellikle Kışla Mahallesi'nde her evin balkonundan beyaz bayrakların asılması dikkat çekerken, evinin damına çıkan küçük Ramazan saatlerce zafer işareti yaparak elindeki beyaz bayrağı sallıyor. Halk direnişinin devam ettiği mahallelerde evinde bir geceyi geçirdiğimiz 10 yaşındaki 4'ncü sınıf öğrencisi Elif Akdoğan'ın tuttuğu kendince, "Direniş notları" diye nitelendirdiği günlüğünde kaleme aldıkları ise tüm dünyaya örnek olacak nitelikte.

'Defterime her gün ölümleri yazıyorum'

Ağır silahların seslerinin sesine karıştığı Elif'in okuduğu notları ise şöyle: "Herkes yeni bir hayata başlamak zorunda, Her kes kendine bir yol çizer, Nusaybin'in bu yolunda da kimileri ölür, kimileri ise yaralanır. Bazı çocuklar defterlerine arkadaşlarıyla paylaştıkları sırları yazarken, erken büyümek zorunda kalan ben, her gün bir ölüm yazıyorum kâğıtlarıma. Şu anda silah sesleri geliyor, silah sesleri yoğunlaşınca eve kaçıyoruz, tanklar gidince yine sokağa gidip, ses çıkarma eylemi yapıyoruz. Biliyorum bir gün sesimiz duyulacak.

'Güzel dünyayı biz önce yaratırsak sizi unutmayacağız'

Eğer kim bize saldırıyorsa Allah onların belasını versin. Bence biz haklıyız, büyüyünce haklı olduğumuzu her kese söyleyeceğim. Buradan batıdaki çocuklara sesleniyorum; Nusaybin'de okullar yakılıyor, dersler yok. Bu sabah ben okuldayken anonslar yapıldı, sokağa çıkma yasağı ilan edildi. Hemen dersi yarıda bırakıp eve doğru koştuk, son anda eve yetiştim, yetişemeseydim ölürdüm. Okulumuz artık yok, bu yıl okuyamadık, ama siz bol bol okuyun ve güzel bir dünya yaratın. Bizi sakın ama sakın unutmayın, Çünkü biz sizi unutmayacağız, eğer biz daha önce güzel bir dünya yaratırsak sizi unutmayacağız.
Bu arada bazen televizyon kanallarını değiştirin ve bizim kanalları açın, orada doğrular anlatılıyor..."

(fk)