Deniz Yeşilyurt / JINHA

KOBANÊ - DAİŞ çetelerinin en acı, en soğuk ve en zalim yüzü ile karşı karşıya kalan, göç ettirilen, katledilen, katliamdan kurutulan, ülkesine bir daha dönüşü binlerce gülen genç yüze borçlu olan Kobanêli kadınlar... Onlar bilenler… O yüzden onlar nerde darda, zorda biri varsa ordalar. Aynı Mınbic'i Özgürleştime Hamlesinde olduğu gibi.

Kobanê ruhuyla devam eden Mınbic hamlesi; bu bir özgürlük hamlesi. Bu hamlenin hedefinde yaklaşık iki yıldır DAİŞ'in elinde bulunan Tışrin'den Mınbic'e kadar olan alanı bu zulümden kurtarmak ve halkları özgürlüğüne kavuşturmak var. Mınbic'in çocukları bu nedenle yaptıkları açıklama ile iki koldan Mınbic'e, özgürlük yürüyüşüne çıktıklarını duyurdu. Bu hamlede her şey zorunluluktan değil gönüllülükten yapılıyor.

Mesela bir gazeteci haber için değil bu hamlenin kutsallığını duyurmak için yer alıyor hamlede. Doktor yaralanan halk ve savaşçıların dahil oldukları hamlenin zaferini görmesi için var cephede. Babalar binlerce gencin savaşarak kurtardığı Kobanê'deki duruşa vefadan alıyor yerini yük taşıma, araç kullanma vs işlerinde. Yani bu hamle gerçekten bir seferberlik ruhuyla yürüyor. Hamlede ki herkes DAİŞ'in zulmüne bir başkası uğramasın diye bu zulüm son bulsun diye dua etmekle beraber ellerini taşın altına koyanlardır. Yazacak çok şey var ama yaşamak bir başka. Onlardan dinlemek, dualarını yakından duymak, canla başla çalıştıklarına şahit olmak lazım.

Cephe gerisinde çok sayıda sivil var. Hepsi bir seferberlik ruhuyla bu hamlede rol almaya gelmişler. Kimi yük yüklüyor, kimi yük taşıyor, kimide başka işler. Aynı Kobanê'nin esaret ve özgürlük ne demek bunu büyük bedellerle öğrenen anaları gibi.

Haberin konusu değil bu analar ders konusu tam anlamıyla. Kimisi zaman dar cephedeki evlatlarımız aç diyerek, kimide çekindiklerinden mikrofonlara konuşamıyor ama ara sohbetlerde çıkan sözler şunlar oluyor: Biz DAİŞ işgalini de ortak ruhun gücünü de iyi biliriz. Biz gelmeyeceğiz de kim gelecek. Hem halkların kurtuluşu seferberlik ruhu gerektirir. Bizde ona geldik.

Her gün onlarca ana Kobanê'den cepheye gelip günde 2 öğün cephede direnenlere yemek yapıyor.

Bunlardan biri çok etkileyici bir hikayeye sahip olan Fatma Bilal. Kobanê direnişinde bir gurup halk Şuruç'a geçmemiş sınıra yakın Tıl Şehr 'de kalmıştı tüm savaş boyunca silahların saldırıların altında. İşte Fatma anada onlardan biri. O zaman direnişte 1 oğlu ve 2 torunu olan Fatma ana, yağmur çamur demeden çer çöp yakarak cepheye ekmek ve yemek yapmış. Şimdi de biz hepimiz biriz halklar birdir demiş ve yine cepheye koşmuş.
Eyme Kadir ise "Biz geldik ki bizim çektiklerimizi onlar da çekmesin. Onlar zafere ulaşıncaya kadar da elimizden geleni yapacağız. Çocuklarımız cephede biz nasıl oturalım" diyor. Dualarla devam eden röportajı " 'Onların hepsi bizim çocuklarımız. Biz istedik ki evlatlarımız cephede de analarının ellerinden yemek yesin, desinler ki analarımız bizimle" diyerek bitiriyor.

(dk)