Zeynep/JINHA

ÊLIH - Bi gembûna hewayê û hatina bûharê re jin zarokên xwe dixin ber milê xwe û di herikin parqan. Lê Êlihê di rojên tav de jin û zarok xwe li parqan dibînin kêm jî be hewil didin wê stresa bînayên betonê ser xwe bavêjin.

Bi germbûna hewayê re despêkê mirov dibezin parqan. Di bajaran de mirov hewil dide hinek hesreta xwe ya şînahiyê bi daketina parqan bînin cîh. Li bajaran deverên şîn û baxan diqedînin û hemûyan diqin bîna. Bi wê re dawî li jiyana çandinî û sewalvaniyê jî tê. Gundî ji bo peyîdakirina nanê xwe cihên şînahî nabîne. Li her derê bi vekirina navêndên kirîn û firotinê re mirov bi hesreta ax, xweza û şînahiyê dimîne.

Parq cihên parkirinên ne

Di rojên tav de li Êlihê mirov di parqan de bi sohbet, kenîn û stirangotinê demên xwe derbas dikin û zarok jî lîstokan dilîzin. Dema ku mirov li wan dîmenan dinêre carekdinê jî xweza û şînahî ji bo mirovançiqas giringe radixe berçavan. Mirovên ku dema li kolanan ber hev re derbasdibin di tirsin li ruyê hev binêrin û di heman bînayê de dirunin û silavê nadin hev li parqan dirunin û bi hev re sohbetê dikin. Bi tayîbetî jî li Êliha hişmendiya mêran têde serwer û gelek jin nikarin ji malan derkevin, divê ji bo navendên jiyana hevpar ji bo jinan bên firehkirin û ji bo wê proje bên pêşxistin.

(zt)